A night in Simplon!
Alles komt samen
Geweldig, romantisch, sereen, krachtig en vol energie! De mensen die het concert bijwoonden, hadden geen superlatieven genoeg om de avond te beschrijven. Voor ons als muzikanten en voor het publiek waarvoor we speelden, was het een prachtig evenement. Terwijl ik dit schrijf is het concert nu alweer bijna een week geleden en er is al veel gezegd op sociale media, maar het succes gloeit nog steeds behoorlijk na. Na (her) schrijven van de liedjes en het opnemen, mixen, masteren en repeteren, kregen we eindelijk de kans om het aan de mensen te laten zien en horen.
Click here for the pictures or Click here for Simplon own pictures
We hebben niet veel aan promotie gedaan, alleen aan familie, vrienden, collega's en goede kennissen en muzikanten met wie we in het verleden hebben gespeeld. We hadden ook een paar radio-optredens om het een kleine boost te geven, maar dat was het wel.
Zoals vroeger
Voor mij persoonlijk was mijn laatste optreden 16 jaar geleden en na een paar maanden repeteren met de hele band, vroeg ik me af of ik genoeg energie had om zo’n hele avond vol te kunnen houden. Ik vroeg me vaak af hoe Paul McCartney of Bruce Springsteen dat op zo'n leeftijd konden doen. Oké, ik ben nog niet zo oud ... Hun leven kan echter niet worden vergeleken met het mijne. Ze hoeven alleen hun ding op het podium te doen en alles is verder geregeld. Bovendien hebben ze geen dagtaak en kunnen ze thuis repeteren in hun eigen studio.
We begonnen de bus in te pakken bij Siebrand thuis, net als 40 jaar geleden met mijn eerste band. Maar eerst een foto in de (tour) bus (Des kwam op de fiets) en daarna op weg naar Simplon.
Daar aangekomen, konden we de bus uitpakken en onze spullen naar boven sjouwen. Een Stage manager werd ons toegewezen die er voor zorgde dat ons aan niets ontbrak. Hij bracht ons naar het podium waar we onze spullen en apparatuur konden stallen. Daarna werden we naar de kleedkamers begeleid.
We hadden de kleinste van allemaal, maar alles was aanwezig. Toen besefte ik dat de jongens van Green Day waarschijnlijk in dezelfde kamer waren geweest. Alhoewel, niets is zeker…
De soundcheck
Een aantal van ons is al behoorlijk gewend aan het opzetten van de apparatuur, dus dat was vrij snel gedaan. We moesten een tijdje wachten tot al het geluid en licht werk was opgezet. Maar toen konden we doorgaan met de soundcheck (ons ding). We werden hierin op professionele wijze begeleid, zoals het hoort. Het was perfect georganiseerd. Je begon de spanning te voelen. Niet op een nerveuze manier, maar sommige werden kalm en anderen werden hyper.
En toen klonken de eerste maten van "Back on the road” op het podium. Dat was even wennen. De diepe geluiden van kickdrum en bas die je maag even laten trillen ... De theatrale geluiden van de beide gitaren en het volle geluid van de toetsen. En dat met veel licht boven je hoofd dat allerlei mooie vormen op het podium maakte. Tjonge, wat een geluk dat we dit kunnen doen en het aan anderen kunnen laten zien. Ik heb op dat moment wel een traan gelaten, maar heb niets gezegd. We hebben er gewoon van genoten.
Wachten op “ Jullie moeten op”
Na de soundcheck gingen we wat eten en gingen daarna terug naar de kleedkamer. Het was bijna openingstijd voor de zaal. Plots kwam de Stagemanager vragen of we wat later wilden beginnen omdat de rijen buiten nog erg lang waren. Hij kwam twee keer terug om te vragen of het kon worden uitgesteld. We wilden dat iedereen daar zou zijn. Dus wachten maar…
De presentatie van hoe het allemaal begon
Een paar weken voor het concert vroegen we ons af hoe we het publiek duidelijk konden maken hoe het allemaal tot stand kwam en hoe toevalligheden ons gemeenschappelijk pad in kaart brachten. We hebben een film gemaakt met de foto's die we hebben bewaard vanaf het begin van de opnames tot waar we nu zijn. Terwijl het publiek de film bekeek, slopen we achter hen langs en kropen in het donker het podium op.
Het einde van de film is het begin van "Back on the road", het eerste nummer van het album “Every song has its own story”. En met de eerste tik op de snaredrum begon een avond die een van de mooiste, zo niet de mooiste avond in mijn muzikale leven kan worden genoemd. Met mannen die er ook absoluut voor gingen, hoe het ook zou eindigen. Maar het was een erg mooi en goed uitgevoerd concert !!
Het concert
Geen nerveuze handelingen of andere gekke gebeurtenissen. Ok, het was live en er zijn een paar foutjes gemaakt, maar dat komt vooral door de spanning en ontlading daarvan. Bovendien was de hele uitvoering verder vlekkeloos en precies zoals bedoeld en gerepeteerd. Plezier, dat was het sleutelwoord. En dat is wat de mannen van Wall of Roses hadden. Ze pikten de geur van plezier en enthousiasme van het publiek op. De zaal was erg vol. En ze zagen hun vrouwen en kinderen voor het podium zitten met de rest van het publiek om hen heen als een beschermende cirkel.
Hartelijk dank
Wat er na deze dag ook gebeurt en hoe ver we ook komen, deze dag was het einde van een heel mooi project en het begin van een nieuw. We hebben veel plannen en we zijn erg enthousiast over een vervolg op “Every song has its own story”. We willen iedereen bedanken die aan dit succesverhaal heeft gewerkt. Allereerst onze familie en vrienden en collega's, maar ook de Spitsbergen Studio, EchtErik RTVGO, OOGradio, de hele Simplon-crew voor de geweldige service en verder iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Maar een grote en speciale dank aan ons publiek, onze fans aan wie we dit superleuk concert te danken hebben.
Wall of Roses, baby!
Hans Rozema, zang en drummer van Wall of Roses.